کارهای که والدین باید انجام دهند:
اف – کشف علت یا علت های دروغگویی واقدام در جهت رفع آن عوامل.
ب – توبت راستگویی که از صفات نیکوست که با فطرت انسان هماهنگ و همسو است.
ج – آزادی دربیان احساسات : فردباید در خانواده با آزادی کامل بتواند احساسات مثبت ومنفی خود را ابراز دارد وبدون ترس بتواند بگوید از چه کس یا چه چیزی خوشش یا بدش می آید.
د – درک احساس . همان طور که ما انتظار داریم دیگران ما را درک کنند و در رفع مشکلاتمان ما را کمک کنند ، کودک و نوجوانان نیز چنین انتظاری از ما دارند.
ه – ارضای نیازها. نیازهای دوره کودکی و نوجوانی و جوانی به صورت پیوستاری هستند . بهتر است در طول این پیوستاربه تمام نیازهای مختلف افراد خانوداه توجه خاصی نمود ودر راه رفع این نیازها به کمک خود آن ها اقدامات شایسته ای انجام داد.
و – احترام به شخصیت. در خانواده باید افراد اعم از کودک ، نوجوان و جوان مورد احترام قرار بگیرند تا شخصیت آن ها شکل گیرد و برای خود ارزش قائل شوند.در غیر این صورت دچار ضعف شخصیتی خواهند شد که برای جبران آن به دروغ گفتن رو می آورند.
ز – ایجاد آرامش . محیط زندگی اگر با آرامش و امنیت توام نباشد نیازی برای توسل به دروغ در فرد ایجاد نمی شود . زیرا دراین گونه محیط ها فرد به راحتی حقیقت را بیان می دارد و ترسی برای بیان حقیقت در او ایجاد نمی شود که به دروغ متوسل شود.
ح – توجه به توان و استعداد افراد. در این نکته که تفاوت های فردی افراد، متنوع است و پذیرفتن این نکته که باید از هرکسی مطابق توان و استعدادش کار خواست، باعث می شود تا از تحمیل کارهای فوق طاقت و توان افراد ، جلوگیری شود.
ث – وفا به عهد و پیمان . عمل به قول و قرار توسط بزرگترها این آموزش وباور را به کودکان و نوجوانان می دهد که آن ها هم باید به قول و قرارخود وفادار باشند وسعی نکنید با دادن وعده های دروغین از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند.
ک – عدم اتهام دروغگویی. چنانجه متوجه شویم دروغگویی افراد ار روی قصد و اراده ی خاصی نیست، نباید آن ها را متهم به دروغگویی کرد و این خصلت زشت را در ان ها تثبیت نکنید.
کارهایی که والدین نباید انجام دهند.
درمقابل کارهایی که مفید بود و والدین می بایست انجام بدهند، کارهایی وجود دارند که والدبن باید از انجام دادن آن در مقابل کودکان ، نوجوانان و جوانان خوداری کنند این گونه کارها عبارتند از :
الف – در مقابل دروغگویی کودکان ، نوجوانان و جوانان نباید والدین ، واکنش غیر اخلاقی وهیجانی از خود بروز دهند، بلکه باید به طور منطقی با آن برخورد کنند.
ب – عدم درخواست از کودک ، نوجوان وجوان برای تعریف جزء به جزء ، جزئیات و ماجراها به طور دقیق . زیرا اگر قسمتی از ماحرا فراموش شود، باعث می شود تا وی به سر هم کردن ، بافتن و دروغ گفتن وادار شود.
ج – از کارهایی که اعتماد به نفس و شخصیت کودک ،نوجوان و جوان را خدشه دارکند باید پرهیز کرد.
د – ازمچ گیری و حالت بازجویی افرادباید پرهیز نمود زیرا این کار باعث می شود که وی به دروغگویی متوسل شود.
ه – بیماری دروغگویی را نمی توان با تحقیر، سرزنش ، تهدید یا تنبیه درمان نمود . برای تغییر و اصلاح رفتار افراد دروغگو راه های مذکور کارساز نیست.
کلمات کلیدی:
